Voor het werk twitteren lijkt misschien ook een makkie, maar valt soms niet echt mee. In de eerste plaats probeer ik de tweep altijd zo ''catchy'' mogelijk te maken voor de volgers, zodat ze ook de hyperlink aanklikken voor meer info over het materiaal. Heb ik dan eindelijk (in mijn ogen in ieder geval) een leuke uitnodigende tweep, blijkt in veel gevallen dat ik iets teveel lettertekens heb gebruikt. Dus moet ik weer al mijn creativiteit loslaten op een nog bondigere tekst.
Ook in mijn eigen tijd twitter ik niet of nauwelijk. Vaak denk ik: wat is er zo interessant of leuk (of grappig)
dat ik het met mijn volgers wil delen?. Wel vond ik het altijd al leuk om bepaalde mensen te volgen.

Het geleerde over aanleggen van lijsten e.d. meteen toegepast en nu dus nog meer tweeps te lezen....:-)
Van twitterchat had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord. Maar het lijkt me heel interessant om eens een keer uit te proberen in de bieb.
Met een aantal senioren (stuk of 10 mensen) zou je een leeskring kunnen opzetten. De eerste keer komt iedereen naar de bibliotheek voor een korte uitleg en uitdelen van de boeken. Na 3 weken spreek je af dat bv. 's middags van 16.00 er gepraat en/of gediscussieerd kan worden over het eerste gelezen boek. Door het in de groep gooien van pittige stellingen probeer je een discussie uit te lokken, waaraan iedereen deelneemt.
De twitterchat duurt een uur en 3 weken later wordt het 2e boek in de chat op dezelfde manier besproken.
Een week later komt de groep weer terug in de bieb voor een afsluitende bijeenkomst en neemt iedereen een lievelingsboek mee en mag daarover vertellen. De opgedane ervaringen van de deelnemers worden dan ook besproken.
Bovenstaande de moeite van het proberen waard? Ik denk het wel (en niet geschoten is altijd mis).
Als doel stel je dat van de 10 deelnemers er minimaal 7 het helemaal afmaken en ook in ieder geval een keer actief deelnemen aan de chat.
Inderdaad, niet geschoten is altijd mis. Doen!
BeantwoordenVerwijderen